Wat is de geschiedenis van magneten?

De oude Grieken en Chinezen ontdekten dat bepaalde zeldzame stenen, lodestones genaamd, van nature magnetisch waren. Deze stenen konden kleine stukjes ijzer op een schijnbaar magische manier aantrekken, en wezen altijd in dezelfde richting wanneer ze vrij slingerden, aan een touwtje hingen, of op het water dreven. Vroege zeelui gebruikten deze magneten als rudimentaire kompassen om hun richting op zee te bepalen.

Het woord "magneet" komt van Magnesia, een district in Thessalië, Griekenland, waar naar men aanneemt de eerste loodsteen werd gedolven.

In de loop der jaren zijn magneten geëvolueerd tot de hoogsterkte materialen die we vandaag hebben. Men ontdekte dat men door legeringen van verschillende materialen te maken, effecten kan bereiken die lijken op die van natuurlijke stenen en het magnetisme kan verhogen.

Het duurde echter tot de 18e eeuw voordat de eerste kunstmatige magneten werden gecreëerd. De vooruitgang bij de productie van sterkere magnetische legeringen verliep zeer traag tot in de jaren 1920, toen alnico-magnetische materialen (een legering van nikkel, aluminium en kobalt) werden geformuleerd. Ferrietmagneten werden ontwikkeld in de jaren 1950 en zeldzame aardmagneten in de jaren 1970. Sindsdien is de wetenschap van het magnetisme exponentieel gegroeid en hebben extreem sterke magnetische materialen miniatuur- en krachtige apparaten mogelijk gemaakt.