Jaka jest historia magnesów?

Starożytni Grecy i Chińczycy odkryli, że pewne rzadkie kamienie zwane lodestonami są naturalnie namagnesowane. Kamienie te w pozornie magiczny sposób potrafiły przyciągać małe kawałki żelaza, oraz zawsze wskazywały ten sam kierunek, kiedy kołysały się swobodnie, zawieszone na sznurku, lub unosiły się na wodzie. Pierwsi żeglarze używali tych magnesów jako podstawowych kompasów do określania kierunku na morzu.

Słowo "magnes" pochodzi od Magnezji, okręgu w Tesalii, w Grecji, gdzie, jak się uważa, wydobyto pierwszy lodestone.

Z biegiem lat magnesy ewoluowały w kierunku materiałów o wysokiej wytrzymałości, które mamy dzisiaj. Odkryto, że tworząc stopy różnych materiałów, można uzyskać efekty podobne do tych, które występują w kamieniach naturalnych i zwiększyć magnetyzm.

Jednak dopiero w XVIII wieku powstały pierwsze sztuczne magnesy. Postęp w produkcji silniejszych stopów magnetycznych był bardzo powolny aż do lat 20-tych XX wieku, kiedy to opracowano materiały magnetyczne alnico (stop niklu, aluminium i kobaltu). Magnesy ferrytowe zostały opracowane w latach 50-tych, a magnesy ziem rzadkich w latach 70-tych. Od tego czasu nauka o magnetyzmie rozwinęła się wykładniczo, a niezwykle silne materiały magnetyczne umożliwiły stworzenie miniaturowych i potężnych urządzeń.